Sprężarki o zmiennej wydajności
Samochód wyposażony w klimatyzację to obecnie standard. Ze względu na sposób uruchamiania, sprężarki klimatyzacji dzielimy na te ze sprzęgłem elektromagnetycznym i tzw. bezsprzęgłowe. Te drugie nazywa się także sprężarkami o zmiennej wydajności.
Zastosowanie sprężarki ze sprzęgłem daje ograniczone możliwości sterowania wydajnością całego układu. Potrzeba precyzyjnego sterowania wydajnością sprężarki oraz dążenie do ograniczenia zużycia paliwa i emisji dwutlenku węgla w dobie ekologicznych rozwiązań sprawiły, że w samochodach zaczęto montować sprężarki o zmiennej wydajności.
Jak działają sprężarki o zmiennej wydajności?
Sprężarki o zmiennej wydajności napędzane są cały czas paskiem klinowym, a ciśnienie zaczyna być wytwarzane dopiero po uruchomieniu klimatyzacji. Za sterowanie ciśnieniem odpowiada umieszczony w sprężarce zawór elektromagnetyczny. Sprężarka tego typu w bardzo prosty sposób pozwala zmieniać ciśnienie, a więc i wydajność klimatyzacji.
Budowa sprężarki o zmiennej wydajności
Sprężarki o zmiennej wydajności nie posiadają rozłączanego sprzęgła elektromagnetycznego. W jego miejsce zastosowano tzw. sprzęgło przeciążeniowe. W przypadku wystąpienia nadmiernych oporów w trakcie pracy sprężarki następuje zerwanie tego podzespołu. Zerwanie sprzęgła przeciążeniowego następuje w przypadku zatarcia sprężarki lub gdy nastąpił niekontrolowany wzrost ciśnienia w układzie. Nie należy bagatelizować usterek w obu przypadkach i potraktować układ z należytą troską.
Ciągła praca sprężarki o zmiennej wydajności oznacza, że nie wolno eksploatować pojazdu, gdy doszło do wycieku czynnika. Smarowanie sprężarki realizowane jest bowiem za pomocą oleju zmieszanego z czynnikiem. Brak czynnika oznacza zanik smarowania i nieuchronne zatarcie sprężarki, co prowadzi do kosztownej operacji wymiany sprężarki i płukania całego układu.